Μια πρώτη περιγραφή του Bleeding Edge

Η 17η Σεπτεμβρίου πλησιάζει σιγά-σιγά (εντάξει, έχουμε ακόμη καιρό), και οι πληροφορίες για το επερχόμενο νέο μυθιστόρημα του Pynchon πληθαίνουν. Τώρα στο Amazon υπάρχει ο τίτλος του βιβλίου, το ISBN, ο αριθμός σελίδων (512, πολύ καλή σύμπτωση, αν είναι σύμπτωση, καθώς είναι πολλαπλάσιο του 8), κ-και κάτι σαν οπισθόφυλλο, το οποίο, μην μπορώντας να αντισταθώ στον πειρασμό, έκατσα και μετέφρασα, καθώς δίνει μια αρκετά σαφή πρώτη εικόνα για το βιβλίο.

Είναι 2001 στην πόλη της Νέας Υόρκης, στο ήσυχο μεσοδιάστημα ανάμεσα στην κατάρρευση των μετοχών των εταιριών πληροφορικής και στα φριχτά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου. Η Σίλικον Άλεϊ είναι μια έρημη πόλη, το Web 1.0 διακατέχεται από εφηβικό άγχος, η Google δεν έχει μπει ακόμη στο χρηματιστήριο, και η Microsoft θεωρείται ακόμη Αυτοκρατορία του Κακού. Μπορεί να μην κυκλοφορεί πια τόσο χρήμα όσο κυκλοφορούσε πριν σκάσει η φούσκα των εταιριών υψηλής τεχνολογίας, αλλά δεν λείπουν καθόλου οι απατεώνες που ψάχνουν να αρπάξουν ένα κομμάτι απ’ ό,τι έχει απομείνει.

Η Μαξίν Τάρνοφ έχει ένα μικρό γραφείο ερευνών στο Άνω Δυτικό Μανχάταν, και καταδιώκει διαφόρων ειδών μικροαπατεώνες. Κάποτε είχε νόμιμη άδεια, αλλά πριν από λίγο καιρό την ανέστειλαν, πράγμα που αποδείχτηκε ευλογία, τελικά, γιατί τώρα είναι ελεύθερη να ακολουθεί τον δικό της ηθικό κώδικα ―να κυκλοφορεί με Μπερέτα, να κάνει δουλειές με τον υπόκοσμο, να χακάρει τραπεζικούς λογαριασμούς― χωρίς πολλές-πολλές ενοχές. Κατά τα άλλα, είναι μια συνηθισμένη εργαζόμενη μητέρα ―δυο παιδιά στο δημοτικό, μια μεσοβέζικη κατάσταση με τον σχεδόν πρώην άντρα της, τον Χορστ, μια ζωή κανονική, όπως συμβαίνει στη γειτονιά― μέχρι τη στιγμή που η Μαξίν αρχίζει να σκαλίζει τα οικονομικά στοιχεία μιας εταιρίας ασφάλειας υπολογιστών και του σπασίκλα δισεκατομμυριούχου διευθύνοντα συμβούλου της, οπότε τα πράγματα αρχίζουν να στριμώχνονται στο μετρό και να τραβάνε προς το κέντρο. Πολύ σύντομα βρίσκεται μπλεγμένη με έναν λαθρέμπορο ναρκωτικών πάνω σε μια βενζινάκατο αρ-ντεκό, έναν ειδικό στα αρώματα που έχει ψύχωση με το αφτερσέιβ του Χίτλερ, έναν νεοφιλελεύθερο εκτελεστή που αντιμετωπίζει προβλήματα με τα παπούτσια του, καθώς και μέλη της ρωσικής μαφίας και διάφορους μπλόγκερ, χάκερ, προγραμματιστές και επιχειρηματίες, μερικοί απ’ τους οποίους καταλήγουν νεκροί με μυστηριώδη τρόπο. Έγκλημα, φυσικά.

Με περιστασιακές εξορμήσεις στο Βαθύ Ίντερνετ και στο Λονγκ Άιλαντ, ο Τόμας Πίντσον, δίνοντας φωνή στην Εβραία μάνα που κρύβει μέσα του, μας παρουσιάζει μια ιστορική αφήγηση για τη Νέα Υόρκη της πρώιμης εποχής του διαδικτύου, όχι τόσο μακρινή σε ημερολογιακό χρόνο, αλλά σχεδόν σε άλλο γαλαξία σε σχέση με το πού έχουμε φτάσει από τότε.

Θα αποκαλυφθούν, άραγε, οι αυτουργοί, και θα οδηγηθούν στη δικαιοσύνη; Θα αναγκαστεί η Μαξίν να βγάλει το πιστόλι από την τσάντα της; Θα τα ξαναβρεί με τον Χορστ; Θα κάνει καμιά απρογραμμάτιστη έκτακτη εμφάνιση ο Τζέρι Ζάινφελντ; Θα ισοσκελιστούν οι λογαριασμοί, κοσμικοί και καρμικοί;

Ποιος θέλει να μάθει;

(Η αγωνία μεγαλώνει…)