Τρεις και ένας σταυροί από το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας

Για τον ηλεκτρονικό μυστικισμό του, η τριοδική λυχνία ήταν τόσο θεμελιώδης όσο ο σταυρός για το Χριστιανισμό. Σκέψου το εγώ, τον εαυτό που υποφέρει μια προσωπική ιστορία δεμένη στο χρόνο, όπως το πλέγμα. Ο βαθύτερος και αληθινός Εαυτός είναι η ροή ανάμεσα στην κάθοδο και την άνοδο. Η συνεχής, καθαρή ροή. Διάφορα σημεία —αισθητικά δεδομένα, αισθήματα, μνήμες που επαναπροσδιορίζονται— τοποθετούνται πάνω στο πλέγμα, και μορφοποιούν τη ροή. Ζούμε ζωές σαν κυματομορφές που συνεχώς αλλάζουν με το χρόνο, πότε θετικές, πότε αρνητικές. Μόνο σε στιγμές μεγάλης γαλήνης είναι δυνατόν να βρούμε την καθαρή, τη χωρίς πληροφορία κατάσταση του σημείου μηδέν.

«Στο όνομα της καθόδου, της ανόδου και του αγίου πλέγματος;» είπε ο Πέκλερ.

«Ναι, καλό είναι αυτό», είπε χαμογελώντας ο Μοντάουγκεν.

[…]

Πράσινη σίκαλη και χαμηλοί λόφοι για μίλια ολόκληρα γύρω: ο Πέκλερ ήταν δίπλα σ’ ένα μικρό όρυγμα, στο πεδίο βολής Σαρνάκι, και είχε στραμμένα τα κυάλια του νότια προς τη Μπλίζνα όπως και όλοι οι άλλοι: περιμένοντας. Erwartung μέσα στο στόχο, ενώ η φρεσκοφυτρωμένη σίκαλη σάλευε, ο απαλός της ύπνος χαϊδευόταν από τον άνεμο … κοίτα αυτή την ύπαιθρο, μίλια Ρουκέτας στον πρωινό χώρο: οι πολλές αποχρώσεις του πράσινου του δάσους, πολωνέζικες αγροικίες λευκές και καφετιές, ποτάμια σαν μαύρα χέλια που πιάνουν τον ήλιο στις καμπές τους … και ακριβώς στο κέντρο, στο ιερό Χ, ο Πέκλερ, σταυρωμένος, αόρατος με την πρώτη ματιά, αλλά σε μια στιγμή … τώρα αρχίζει να φαίνεται, καθώς η πτώση μαζεύει ορμή―

[…]

Έχει πλημμυρίσει τα όνειρα τού Πειρατή με σμήνη από τα δικά του αιρετικά όνειρα, ερμηνείες ανεμόμυλων που γυρνούσαν μέσα στις σκιές στις άκρες σκοτεινών αγρών, με κάθε ακτίνα να δείχνει προς ένα σημείο στην περιφέρεια ενός γιγάντιου τροχού που γυρνούσε στον ουρανό, σταματούσε και ξεκινούσε, πάντοτε την ίδια στιγμή με τον περιστρεφόμενο σταυρό: ο «άνεμος» ήταν ένας ενδιάμεσος τεχνικός όρος, μια σύμβαση, για να εκφράσουν αυτό που πραγματικά κινούσε το σταυρό … κι αυτό ισχύει για όλους τους ανέμους, παντού στη Γη, που ουρλιάζουν ανάμεσα στα σαν ζαχαρωτά ροζ και κίτρινα βουνά του Μαουρίσιους, ή που φυσάνε τις τουλίπες στην πατρίδα σαν κόκκινες κούπες στη βροχή που γεμίζουν νερό σταγόνα-σταγόνα, ο κάθε άνεμος βάζει το δικό του σταυρό σε κίνηση, είτε υλικά υπαρκτό είτε φανταστικό, κάθε σταυρός και μια μοναδική μαντάλα, που καθώς γυρνά ενώνει τα αντίθετα (και πες μου τώρα, Φρανς, τι άνεμος είναι αυτός όπου βρίσκομαι εγώ, αυτός ο άνεμος των 25.000 ποδών; Τι ανεμόμυλος είναι αυτός, που αλέθει εκεί κάτω; Τι αλέθει, Φρανς, και ποιος προσέχει τη μυλόπετρα;).

[…] (+1)

Κάθεται, με στομάχι που μυρμηγκιάζει, με αδένες γεμάτους εξάντληση, σκυφτός πάνω από την κονσόλα, μέσα στο βαμμένο σε παραλλαγή όχημα ελέγχου εκτόξευσης. Οι λοχίες στους πίνακες ελέγχου κινητήρα και πηδάλιου είναι έξω και κάνουν διάλειμμα για τσιγάρο — είναι μόνος του μπροστά στους διακόπτες. Έξω, μέσα από το βρόμικο περισκόπιο, κύματα ομίχλης ξαμολιώνται από τη φωτεινή ζώνη παγετού που διακοσμεί την κρυμμένη και σκοτεινή ρουκέτα, στο σημείο που γίνεται η αποκοπή της δεξαμενής υγρού οξυγόνου. Τα δέντρα την κυκλώνουν: από πάνω βλέπεις μόλις αρκετό ουρανό για την άνοδο της ρουκέτας. Η Bodenplatte —τσιμεντένια πλάκα πάνω σε λωρίδες από ατσάλι— είναι τοποθετημένη μέσα σ’ ένα χώρο που καθορίζεται από τρία δέντρα, σημαδεμένα έτσι που να τριγωνομετρούν τον ακριβή προσανατολισμό, 260°, προς το Λονδίνο. Το σύμβολο που χρησιμοποιείται είναι μια χοντροφτιαγμένη μαντάλα, ένας κόκκινος κύκλος μ’ έναν παχύ μαύρο σταυρό μέσα, αναγνωρίσιμη ως ο αρχαίος ήλιος-τροχός που η παράδοση λέει ότι μετατράπηκε σε σβάστικα από τους αρχαίους Χριστιανούς για να συγκαλύψουν το παράνομο σύμβολό τους. Δύο καρφιά μπήγονται στο δέντρο στο κέντρο του σταυρού. Δίπλα από το ένα από τα βαμμένα σημάδια, το πιο δυτικό, κάποιος έχει χαράξει στο φλοιό με τη μύτη της ξιφολόγχης τις λέξεις IN HOC SIGNO VINCES. Κανείς στην πυροβολαρχία δεν ομολογεί αυτή την πράξη. Ίσως είναι δουλειά της Αντίστασης. Αλλά κανείς δεν διέταξε την καταστροφή του. Φαιοκίτρινα κούτσουρα είναι σκορπισμένα γύρω από την Bodenplatte, πρόσφατες σχίζες και πριονίδι αναμιγνύονται με παλιότερα πεσμένα φύλλα. Η οσμή, παιδική, βαθιά, ανακατεύεται με βενζίνη και αλκοόλη. Σήμερα μπορεί να πέσει βροχή, ίσως και χιόνι. Τα συνεργεία κινούνται νευρικά, γκριζοπράσινα. Γυαλιστερά μαύρα καλώδια με ινδικό κόμμι απομακρύνονται μέσα στο δάσος για να συνδέσουν τον εξοπλισμό εδάφους με τα 380 βολτ του ολλανδικού δικτύου. Erwartung….