8 Μαΐου 2023, και σαν σήμερα το σωτήριον έτος 1937 γεννήθηκε ο Τόμας Πίντσον. Αυτό είναι και καλό νέο αλλά και στενάχωρο. Δεδομένου ότι α) είναι 86 ετών, β) έχουν περάσει σχεδόν δέκα χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το τελευταίο του βιβλίο (Υπεραιχμή) και γ) έχει πουλήσει το προσωπικό του αρχείο στην Βιβλιοθήκη Huntington του Σαν Μαρίνο της Καλιφόρνιας, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα δούμε ποτέ ξανά καινούργιο βιβλίο από τον αγαπημένο μας συγγραφέα.
Τώρα, θα μου πείτε, ο Κόρμακ Μακάρθι «χτύπησε» στα 89, και μάλιστα όχι με ένα, αλλά με δύο νέα βιβλία, τον Επιβάτη και το Stella Maris.
Εντάξει, αλλά δεν αισιοδοξώ…
Στη φωτογραφία, η πρώτη αμερικανική έκδοση, με σκληρό εξώφυλλο, των δύο αγαπημένων μου βιβλίων του Πίντσον (αυτή την περίοδο, γιατί αυτά αλλάζουν): του Ενάντια στη Μέρα και του Μέισον & Ντίξον.
Pynchonikon 
Να πω την αμαρτία μου; Προσπαθώ να διαβάσω τον «Επιβάτη». Με το που το είδα, βασικά με το που διάβασα το blurb στο οπισθόφυλλο, σκέφτηκα «Χμ! ένα είδος Πίντσον είναι δηλαδή αυτός ο Μακάρθι». Ε, δεν με έχει ταλαιπωρήσει τόσο βιβλίο εδώ και καιρό. Πολύ με κουράζει, μόνο μετά τη μέση πάλι πήρε μπρος… αλλά δεν νομίζω ότι φτάνει τον δικό μας ούτε στο νυχάκι.
Ε, άλλο πράγμα ο ένας, άλλο ο άλλος. Οι διαφορές είναι περισσότερες από τις ομοιότητες. (Και φυσικά τον δικό μας δεν τον φτάνει κανείς.)
Εκείνος που μου φαινόταν απ’ την αρχή και μου φαίνεται πάντα συγγενής με τον Π., είναι ο Μπάροουζ.