Πριν λίγες μέρες, εμφανίστηκαν δυο αφιερώσεις που είχε γράψει ο Τόμας Πίντσον (που σήμερα κλείνει τα 74, και ας είναι πολύχρονος και πολύχρωμος σαν ουράνιο τόξο, είτε κανονικό, είτε της βαρύτητας) για δυο φίλους του. Τότε, υπέγραφε ως Τομ. Υπάρχει σχετικό άρθρο στους Τάιμς του Λος Άντζελες, το οποίο συνοδεύεται από φωτογραφίες των αφιερώσεων. Στη δεύτερη, έχει κάνει κι ένα σκιτσάκι ενός γουρουνιού, και, όπως ξέρουν καλά όλοι οι Πιντσονόφιλοι, Πιντσονομανείς, Πιντσονολάγνοι, και δεν ξέρω τι άλλο, ο αγαπημένος μας συγγραφέας έχει (ή είχε, εν πάση περιπτώσει, στα νιάτα του) μια τρέλα με τα γουρούνια. Πράγμα που επιβεβαιώνεται και από την τρίτη φωτογραφία του άρθρου, όπου φαίνεται η φίλη του Τομ με ένα πλαστικό γουρούνι, και από πίσω από μια πόρτα ξεπροβάλλει το χέρι κάποιου συγγραφέα (που δεν του αρέσει να φωτογραφίζεται) να κάνει το σήμα της νίκης.
Κατά τα άλλα, η μετάφραση του Inherent Vice (που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο Έμφυτο Ελάττωμα) τελείωσε χθες το βράδυ, και έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία της επιμέλειας/διόρθωσης.
Pynchonikon 
Άντε, καλοδιόρθωτο! Με το καλό να το δούμε και στα βιβλιοπωλεία. 🙂
Με το καλο στα βιβλιοπωλεια! Ανυπομονω!
χμ..δεν ξέρω αν το έχεις υπόψιν σου φίλε γιώργο..είναι και το Lineland του Jules Siegel, ένα βιβλιαρακι με αρκετα βιογραφικα στοιχεία εκ των εσω από πρωην κολλητό του θωμα..
με φωτό και ιστορια της τύπισσας που ενέπνευσε την bianca..και πληροφορίες για θωμα και beach boys ανάμεσα σε άλλα
Ευχαριστώ, Δύτη, An-Lu. Κι εγώ ανυπομονώ.
tm, είχα ακουστά τον Siegel από τον πρώτο μου καιρό στην Pynchon list, αλλά δεν είχα διαβάσει το βιβλίο του. Παρ’ όλο που, απ’ ό,τι λέγεται, δεν έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό σε σχέση με τον ίδιο τον Πίντσον, θα ήθελα να το διαβάσω κάποια στιγμή. Σε ευχαριστώ για την πρόταση.
δεν έχεις άδικο… είναι σαν να μιλάει για τον εαυτό του o Siegel με αφορμη τον T.P. …για ανθολόγους είναι και για φωτο biancas ;p
αναμένουμε στο ακουστικο για Inherent 🙂
Άξιος!
Ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω να το πεις και μετά την ανάγνωση. 😛